گر چه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود

گر چه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود

گر نکوبی حلقه، صد جا بر درِ دل می‌شود

همچو فانوسش کسی باید که دارد پاسِ حُسن

زانکه لازم گشت و جایش شمع محفل می‌شود

آنچه کردی اِنفعالش عُذر خواهد باک نیست

چشمها روزی اگر با هم مقابل می‌شود

عشوه‌های چشم را کان غمزه می‌خوانند و ناز

من گرفتم سِحر شد آخر نه باطل می‌شود

دل اگر دیوانه شد دارالشفای صبر هست

می‌کنم یک هفته‌اش زنجیر و عاقل می‌شود

عشق و سودا چیست وحشی مایهٔ بی‌حاصلی

غیر ناکامی ز خودکامان چه حاصل می‌شود...